Kot syberyjski

Kot syberyjski czyli jeśli w naturze występowałby koci odpowiednik legendarnego yeti, najprawdopodobniej wyglądałby właśnie jak kot syberyjski. Masywny, majestatyczny, w chmurze gęstego futra, wygląda jakby wyłonił się wprost ze śnieżnej zamieci. Rasa kotów syberyjskich występuje w naturze od tak dawna, że niemożliwością jest ustalenie jej pochodzenia. Mimo to przez wiele lat nie była ona znana w świecie. W 1871 roku kilkoro jej przedstawicieli zostało zaprezentowanych na wystawie w Londynie, a potem na długi czas słuch o niej zaginął – przynajmniej wśród hodowców. Dopiero w latach osiemdziesiątych XX wieku w Rosji utworzyły się pierwsze grupy miłośników kotów syberyjskich, zaś po przełomie ustrojowym poznał je cały świat.

kot syberyjski

Wygląd kota syberyjskiego

Koty syberyjskie są duże. Samice osiągają wagę od trzech do sześciu, zaś samce od sześciu do dwunastu kilogramów. Głowa i podbródek kota są lekko zaokrąglone, uszy szeroko rozstawione, średniej wielkości i szerokie u podstawy. Pokryte są obficie włosami – z zewnątrz krótkimi, od wewnątrz długimi. Oczy są również szeroko rozstawione, skośne, o owalnym kształcie i różnorodnych kolorach. Koty syberyjskie są duże i masywne i takie też są ich łapy – okrągłe, solidne i umięśnione. Niesamowite wrażenie sprawia ich sierść. Przygotowana przez naturę do ochrony przed ekstremalnymi temperaturami jest półdługa, bardzo obfita, z niezwykle gęstym podszerstkiem, praktycznie wodoodporna. Wokół szyi i głowy futro uformowane jest w obfitą kryzę. Umaszczenie sierści bywa różnorodne, jednak często występującą jest maść ruda pręgowana i brązowo czarna.

Charakter kota syberyjskiego

Koty syberyjskie są bardzo żywe, energiczne i ciekawskie. Obdarzone dużą inteligencją, szybko uczą się rozmaitych sztuczek, nieraz niezależnie od woli właściciela – jak na przykład otwierania drzwi zamkniętych na klamkę. Lubią ludzkie towarzystwo i bez problemu przywiązują się do opiekunów, zarówno dorosłych jak i dzieci. Chętnie przebywają również w towarzystwie większych i mniejszych zwierząt. Ponieważ jednak odziedziczony po przodkach instynkt łowcy jest u nich nadal silny, lepiej mieć je na oku w przypadku kontaktu z dużo mniejszymi zwierzętami. Uwielbiają ruch, spacery, skoki i wspinaczkę, z tego względu trzymanie ich na stałe w mieszkaniu nie jest dobrym pomysłem. Zdecydowanie najlepiej będą się czuły w domu z zabezpieczonym ogrodem, gdzie będą miały swobodny dostęp do otwartej przestrzeni. W tym przypadku osiatkowany balkon może się okazać niewystarczający. Kiedy już syberyjczyki przebywają w mieszkaniu chętnie zajmują miejsca wysoko położone, dlatego przydatne będą wszelkiego rodzaju instalacje do wspinaczki.

Żywienie

Kot syberyjski potrzebuje dużej ilości mięsa najwyższej jakości oraz białka. Ich dieta powinna być urozmaicona, nie należy ograniczać jej jedynie do suchej karmy. Na kondycję kota dobrze wpłynie podawanie mu surowego lub gotowanego mięsa wołowego, drobiowego lub rybiego, gotowanych jajek, jogurtu lub twarogu, a także podrobów. Sprawdzić się może również prawidłowo zbilansowana dieta BARF, stosowana z zachowaniem wszelkich koniecznych obostrzeń higieniczno – dietetycznych. Należy jednak pamiętać, że w przypadku tego rodzaju żywienia niezbędna jest samodyscyplina właściciela i uważna obserwacja stanu zdrowia zwierzęcia, przede wszystkim na początku jej stosowania.

Pielęgnacja

Pielęgnacja kotów syberyjskich nie należy do skomplikowanych. Ich sierść, pomimo swej obfitości, nie ma tendencji do kołtunienia. Wystarczy wyczesywać ją raz w tygodniu, ewentualnie częściej w okresie linienia. Podczas czesania należy skupić się przede wszystkim na gęstym podszerstku, natomiast nie należy czesać ogona, chyba że jego stan ewidentnie tego wymaga. Czesząc sierść syberyjczyków warto korzystać ze szczotki wykonanej z naturalnego włosia – na przykład dzika – oraz szczotki igłowej. Można również sięgnąć po gumową rękawicę do masażu. Nie ma potrzeby stosowania kąpieli, natomiast należy profilaktycznie sprawdzać stan uszu i zębów, a także regularnie przycinać pazury. Syberyjczyki często bywają kotami wychodzącymi na dwór, dlatego warto wypytać weterynarza o możliwości zabezpieczenia zwierzęcia przed insektami takimi jak pchły i kleszcze, czy pasożytami układu pokarmowego.

Wady i zalety

Do zalet kotów syberyjskich należą:

  • inteligencja i umiejętność uczenia się,
  • towarzyskie usposobienie i pewność siebie,
  • tolerancja dla innych zwierząt, w tym również psów,
  • to koty dla alergików – brak w ich ślinie białka Fel d 1, będącego główną przyczyną reakcji alergicznych u ludzi,
  • naturalnie wysoka odporność na infekcje.

Jako wady syberyjczyków można wymienić:

  • temperament wymagający dużej dawki ruchu, a najlepiej – przebywania na dworze,
  • niemożność trzymania ich w małym mieszkaniu,
  • złe znoszenie samotności,
  • gubienie dużej ilości sierści,
  • przynoszenie z ogrodu prezentów w postaci upolowanej zwierzyny – ptaków i gryzoni,
  • upodobanie do wspinaczki, w wyniku czego mogą ucierpieć meble,
  • możliwość wystąpienia kardiomiopatii przerostowej (choroby serca) oraz wielotorbielowatości nerek.

Możliwość komentowania została wyłączona.