Kot norweski leśny

Kot norweski leśny to rasa naturalna, wywodząca się oczywiście z Norwegii. W swej ojczyźnie noszą nazwę Norsk Skogkatt  i cieszą się ogromną popularnością.  Ich wygląd od lat fascynuje ludzi harmonijnym połączeniem dzikości i łagodności. Być może właśnie dlatego wzmianki o kotach norweskich odnaleźć można w nordyckiej mitologii i tradycji, a także w baśniach, legendach i literaturze. Koty rasy norweskiej znane są ludziom od wieków, początkowo jako dzikie stworzenia, potem jako udomowione koty, a wreszcie jako rasa podlegająca regularnej hodowli. Początki hodowli sięgają lat trzydziestych XX wieku, jednak ze względów na wybuch II Wojny Światowej porzucono ją i  reaktywowano na poważnie dopiero w latach siedemdziesiątych. Co ciekawe – rasa została uznana przez  Federation Internationale Feline (FIFe) dopiero w 1976 roku.

kot norweski leśny

Wygląd kota norweskiego

Koty norweskie leśne mają futro pół długowłose, bardzo gęste, podwójne i z wełnistym podszerstkiem, co wynika bezpośrednio z warunków w jakich przyszło im żyć. Mówi się, że jest ono wodoodporne i mrozoodporne! Nic dziwnego – klimat Norwegii nie należy do najłagodniejszych. Sierść podlega sezonowemu linieniu, z wyjątkiem ogona. Rasa ta jest dość duża, koty osiągają ciężar nawet ośmiu kilogramów. Ich głowa jest trójkątna, o mocnym podbródku i długim nosie, zdecydowanie większa u samców. Uwagę przykuwają uszy – zaopatrzone w pędzelki, silnie owłosione, duże, spiczaste u góry a szerokie u podstawy. Oczy kotów norweskich są duże i skośne, co dodaje im charakterystycznego, tajemniczego wyglądu.  Jak przystało u rasy żyjącej w trudnych warunkach północy, łapy zwierząt są mocne i proporcjonalne w stosunku do reszty ciała, zaś tylna para jest dłuższa od przedniej. Umaszczenie sierści jest bardzo rozmaite – spotyka się praktycznie każde możliwe ubarwienie, w różnorodnych kombinacjach.

Charakter kota norweskiego leśnego

Koty norweskie leśne uważane są za jedną z najłagodniejszych ras, określane są nawet mianem „łagodnych olbrzymów”. Są niezwykle przyjacielskie i towarzyskie, zarówno w stosunku do innych ludzi, jak i zwierząt. Nawiązują silną więź z właścicielem, który szybko staje się bliską osobą, jednak pozostają nieufne w kontakcie z osobami obcymi. Doskonale sprawdzają się jak dziecięcy towarzysze. Koty norweskie czują się dobrze żyjąc w mieszkaniu, jednak do zachowania zdrowia i dobrego nastroju są im niezbędne spacery po dworze. Zabawy w domu mogą być niewystarczające dla wyładowania nadmiaru energii, ponieważ koty te uwielbiają ruch, wspinaczki i skoki. Dobrym pomysłem będzie zaopatrzenie się zawczasu w rozbudowany system drapaków, drabinek czy półek dla kota. W przeciwnym wypadku nasz kot norweski leśny najprawdopodobniej zaanektuje na własne potrzeby szczyty szaf i innych mebli.

Żywienie norwega

Tak jak w przypadku większości ras, kotom norweskim najlepiej służy karma o wysokiej zawartości mięsa, w tym również rybiego. Zasada ta dotyczy zarówno karm suchych, jak i mokrych. Oprócz mięsa mięśniowego, w karmie powinny znajdować się również pewne ilości podrobów, jak wątroba i serce, które zawierają dużo cennych składników odżywczych. Warto zatroszczyć się o profilaktykę przeciw tworzeniu się kul włosowych – jako posiadacze długiej i gęstej sierści, koty norweskie często borykają się z zalegającymi w przewodzie pokarmowym „kłaczkami”.

Pielęgnacja kota norweskiego leśnego

Gęste futro jakie posiada kot norweski leśny wymaga regularnego czesania, jednak nie posiada wybitnych tendencji do kołtunienia. Porządne szczotkowanie raz w tygodniu powinno być całkowicie wystarczające. Wyjątkiem jest okres linienia – wtedy czesanie powinno odbywać się wedle potrzeby. Na ogół nie ma konieczności czesania ogona, jeśli jednak właściciel zdecyduje się na to, musi postępować  delikatnie ponieważ sierść rosnąca na ogonie odrasta bardzo wolno.  Oprócz utrzymywania w dobrym stanie sierści, tak jak w przypadku innych kotów należy dbać o czystość uszu i kontrolować długość pazurów – jako podstawowa pielęgnacja kota. Kąpanie kota norweskiego jest czynnością, która wydaje się niemalże pozbawiona sensu – jego sierść jest bowiem tak gęsta, że umycie jej dokładnie jest prawie niemożliwe. Do tego zabiegu higienicznego najlepiej uciekać się tylko wtedy kiedy jest absolutnie niezbędny.

Wady i zalety

  • Dla niektórych osób poważną wadą może być ta część natury kotów norweskich, która zmusza je do ciągłych wspinaczek i skoków. W połączeniu z ich nieokiełznaną ciekawością, może stanowić to zbyt duże obciążenie dla ludzi ceniących sobie spokój. Nie każdemu odpowiada konieczność wychodzenia z kotem na dwór. Prócz tego istnieje możliwość wystąpienia wady genetycznej – choroby Andersena, lecz jak w przypadku wszystkich wad genetycznych – same predyspozycje nie przesądzają o jej wystąpieniu. Do minusów można również zaliczyć koszty jedzenia, którego koty norweskie potrzebują dużo i w dobrej jakości.
  • Zalety kotów norweskich leśnych przejawiają się głównie w ich przyjacielskiej naturze, łagodności i umiejętności nawiązywania silnej więzi. Charakteryzują się dużą inteligencją  i łatwo się uczą. Dobrze znoszą towarzystwo dzieci, wręcz je lubią. Nie przywiązują się specjalnie do miejsca, bez większych problemów znoszą podróże i pobyty na dworze. Są dobrymi towarzyszami dla innych zwierząt, również psów.

Możliwość komentowania została wyłączona.