Kot Sfinks

Kot sfinks lub też sfinksy kanadyjskie, wzbudzają w ludziach skrajne emocje. Jedni je kochają, drudzy pałają zgoła odmiennymi uczuciami. Ludzie, którzy decydują się na sfinksy są najczęściej pasjonatami i umieją docenić nietuzinkowy wygląd, jaki otrzymały te koty w prezencie od natury. Ta bezwłosa rasa kota powstała w efekcie naturalnej mutacji kotów domowych. Lata temu, w różnych rejonach świata, odnotowywano występowanie w miotach kotów domowych, osobników bezwłosych. Hodowla selektywna rozpoczęła się w Kandzie, od skrzyżowania bezwłosego kota z jego matką. Od tego momentu, czyli od roku 1966, programy hodowlane upadały i były wznawiane. Obecnie hodowla sfinksów na świecie ma się doskonale, a koty tej rasy zyskują coraz liczniejsze rzesze wielbicieli.

kot sfinks

Wygląd kota sfinksa

Choć o sfinksach mówi się jako o kotach bezwłosych, tak naprawdę określenie to nie jest do końca zgodne z prawdą. Ich skóra jest bowiem pokryta delikatnym puchem, który przypomina brzoskwiniowy meszek. Nie posiadają wąsów, a rzęsy jedynie w formie szczątkowej. Sfinksy są kotami średniej wielkości, o wadze oscylującej w granicach od 3,5 do 7 kilogramów. Ich głowa ma trójkątny kształt o wyraźnie zarysowanych kościach policzkowych. Oczy są duże, szeroko rozstawione, lekko wyłupiaste i skośne. W połączeniu z trójkątnym kształtem głowy, przywodzą nieco na myśl popularny wizerunek kosmity – oczywiście bardzo sympatycznego i miłego kosmity.  Przy filigranowej kociej główce dość zaskakująco wyglądają uszy – duże i szerokie u podstawy, o zaokrąglonych końcówkach. Sfinksy poruszają się na zwężających się ku dołowi, smukłych łapach, zakończonych małymi stopami o długich palcach. Króciutka sierść sfinksów występuje w licznych kolorach i wzorach. Puch, niezależnie od koloru, nigdy nie zakrywa całkowicie skóry, doskonale są więc widoczne wszelkie fałdki i zmarszczki na ciele kota.

Charakter kota sfinksa

Sfinksy są kotami inteligentnymi, ciekawskimi i żywiołowymi. Są przy tym łagodne i przyjacielskie, a z opiekunem nawiązują niezwykle silną więź.  Uwielbiają bawić się z ludźmi, a nawet innymi zwierzętami – również psami. Najlepiej czują się będąc ośrodkiem zainteresowania, nie lubią być ignorowane i kiepsko znoszą samotność. Z tego względu, wybierając się w podróż, lepiej zabrać kota ze sobą. Jeśli tylko kot sfinks będzie miał możliwość przebywania w towarzystwie opiekuna, świetnie zniesie najdłuższą wyprawę. Sfinksy wysoko cenią sobie miękkie koce i ciepło. Nie wymagają spacerów, jednak bez większych problemów nauczą się chodzić na smyczy. Oczywiście, jak każde inne koty, wymagają codziennej dawki ruchu.

Żywienie sfinksa

Pomimo filigranowej budowy sfinks potrafi pochłonąć spore ilości pożywienia. Ogromny apetyt jest efektem braku futra – koty potrzebują dużo pochodzącej z jedzenia energii, aby ogrzać organizm. Sfinksy powinny otrzymywać pokarm wysokiej jakości, o dużej zawartości mięsa i białka, które powinno stanowić około 25% całego posiłku. Ze względu na ich skłonności do tycia, należy bacznie obserwować przyrost wagi i ewentualnie modyfikować ilość spożywanego jedzenia. Kot sfinks jako zwierzę karmione suchą karmą powinny dodatkowo otrzymywać surowe lub gotowane mięso wołowe, drobiowe oraz rybie, żółtka jaj, twaróg lub jogurt naturalny oraz – w niewielkiej ilości – gotowane warzywa.

Pielęgnacja

Pielęgnacja sfinksów wymaga pewnego nakładu pracy ze strony właściciela. Ze względu na brak futra, skóra jest chroniona przed czynnikami zewnętrznymi za pomocą wydzieliny gruczołów łojowych. Ilość wydzielanego sebum musi być regulowana za pomocą kąpieli, w przeciwnym wypadku będzie go za dużo – skóra kota będzie lepka i tłusta, a także zacznie nieprzyjemnie pachnieć. Sfinksa można myć za pomocą delikatnego, hipoalergicznego mydła, pamiętając o jego dokładnym spłukaniu. Kota należy po kąpieli dokładnie osuszyć ręcznikiem, wystrzegając się pocierania skóry. Uwagi wymagają również kocie uszy, które należy systematycznie oczyszczać z gromadzącej się wydzieliny, na przykład za pomocą gazika nasączonego ciepłą wodą. Miejscem szczególnie wrażliwym są oczy, które mają tendencje do ropienia i stanów zapalnych. Jest to związane z niemal całkowitym brakiem rzęs, które u innych kotów spełniają funkcje ochronne. Jak u wszystkich kotów należy regularnie przycinać pazury.

Wady i zalety

Do licznych zalet kotów rasy sfinks należą:

  • utrzymywanie bardzo silnej więzi z opiekunem – są świetnymi towarzyszami,
  • łagodny i przyjazny charakter,
  • żywotność, chęć do zabawy i inteligencja,
  • brak konieczności wyprowadzania kota na spacer,
  • umiejętność współżycia z innymi zwierzętami – również z psami,
  • niepozostawianie w mieszkaniu sierści.

Wady sfinksów skupiają się głównie w sferze higieny i zdrowia:

  • sfinksy wymagają regularnych kąpieli, oczyszczania uszu i oczu,
  • są podatne na infekcje górnych dróg oddechowych,
  • mają skłonność do zapadania na choroby serca, przede wszystkim kardiomiopatię przerostową,
  • przewód pokarmowy sfinksów jest bardzo wrażliwy, dlatego należy dbać o wysoką jakość pożywienia,
  • stosunkowo często występują u nich choroby zębów i dziąseł,
  • mają spory apetyt,
  • wymagają ciągłej atencji,
  • nie lubią przebywać samotnie.

Możliwość komentowania została wyłączona.